Vraagt niet ons hart telkens weer:
"Waartoe die smart, dat lijden, Heer?
Zal dan verdrukking, leed of pijn,
Steeds voor Uw kind'ren noodig zijn?"
"Mijn kind! hebt gij wel ooit verstaan,
Het dorschen van het gouden graan?
Dat scheidt het stroo en al het kaf,
Van elken korrel zuiv'rend af!
Nooit kwam het tarwegraan gereed,
Als niet het dorschen 't breken deed,
En tot het ware doel geschikt,
Als voedsel straks den mensch verkwikt.
Verdrukking is .... het dorschen Gods!
Het zaad zij hard gelijk een rots,
Zijn slagen nemen heel gewis
Al 't kwade weg, waar 't noodig is."
Zoo mogen leed en zorg en pijn,
Ons aller deel in 't leven zijn,
Wij brengen dan, naar 's Heeren woord,
Gereinigd schoone vruchten voort.
In een ogenblik, in een "punt des tijds," zullen we veranderd worden, om eeuwig te zijn zooals de Heer Jezus is, om eeuwig met Hem te wezen.
Hartverheffende gedachte! In een oogenblik zonder zonde! De zonde voor eeuwig voor en uit ons verdwenen! Volkomen, in elk onderdeel van ons wezen!